καυτός ύπνος μεσημεριανός

όταν τα σεντόνια καίνε

κλείνω το πατζούρι και τα μάτια

απλώνω καλά την οσφυική στο ύφασμα

χέρια χιαστί σε μισή αιώρηση

ακουμπισμένα στο μέτωπο

η πίεση ξεκουράζει το μυαλό

πυρακτώνονται και παραδίνομαι

ενώ ξέρω

πάλι θα έρθει η γροθιά στο στομάχι

πάλι θα λιώσω ώσπου να με σιχαθώ

αλλά θα υπάρχει αυτό το δευτερόλεπτο

που παραδίνομαι και για εκείνη τη στιγμή είμαι

ελεύθερη

ο ιδρώτας κυλά και αναρωτιέσαι που αρχίζει

και που τελειώνει το δέρμα το σεντόνι

ζέστη έξω πάγος μέσα

και

χάνομαιχανομαιχανομαι

και έρχεται αυτό το δευτερόλεπτο που 

δεν μετρά τίποτα

σηκώνεσαι και αντί το φως να είναι ευκρινές

σκοτοδίνη

“πέθανα” μουρμουρίζω

"και θέλω να ξαναπεθάνω”

σέρνοντας τα ταλαιπωρημένα πέλματα

προς το μιξερ

ίσως γι' αυτό λατρεύω την επιτάχυνση της έντασης γιατί
ασαφοποιούνται όλα και αυτό το δευτερόλεπτο παράδοσης
γιγαντώνεται όσο πλησιάζει

πού αρχίζει και που τελειώνει το σώμα

πού αρχίζει και που τελειώνει το τώρα

μάλλον εκεί που αρχίζει και τελειώνει

η αίσθηση

και η παλλαισθησία και η διακριτική αφή

ικανοποιούνται

επαρκώς και ιδιοπαθώς

όσο το θερμό-ψυχρό

ενσαρκώνονται στον καθρέφτη μου