αφιέρωση γραμμένη σε ένα βιβλίο που ακόμα δεν έχει γραφτεί:

για τα κινητρά που δεν έχεις
για όσα όταν σου προσφέρω αρνείσαι

γιατί ο χάρτης των συναισθημάτων όσο μεγαλώνεις οφείλει να μην μαυρίζει

αλλά απο παιδικός άτλας και γνώση να γίνεται βίωμα τρισδιάστατο

για όσα ταξίδια μας θα μοιραστούμε

γιατί εγώ μένω σταθερή αλλά ανοιγοκλείνω

ενώ εσύ μισάνοιχτο πηγαινοέρχεσαι

γιατί την αδικία και τη γαλήνη μ' ανθρωπους μόνο έχεις να την μοιραστείς

για να χωρέσεις και να σε χωρέσει αυτός ο κόσμος

θα σε συγχωρέσω όταν σε χωρέσω

και θα σε χωρέσω όταν σε συγχωρέσεις

πριν σε γνωρίσω, έγραψα πως θελω να κλαίω μέχρι ο κόσμος να ομορφύνει 

δεν κύλησε ούτε δάκρυ

πολλά

    πολλά

             πολλά δάκρυα μετά

έχουμε γνωριστεί

κι ο κόσμος έχει               

                                _ .    

-προς το καλό; ψέλισσε

-προς το καλό, χαμογέλασα και βούρκωσα.

lastnightofthispainlastnightofthispainlast-night-of-this-pain,

this is how we got that strange.

τί δεν κατάλαβες ακόμα

οι λέξεις δεν νικήθηκαν ποτέ απο λέξεις

είναι αυτές οι εκφράσεις που μισείς

που χτυπάνε σε κάθε αρχή και την κάνουν τέλος

γυρίζω πίσω και θυμάμαι 

θλίψη μέσα άγχος έξω

να μην θέλω ποτέ να μάθεις όλα αυτά αλλά

πώς να μάθεις εμένα χωρίς τα όλα;

θυμός μέσα φόβος έξω

μμ

φόβος μέσα θυμός έξω

να μην πρέπει ποτέ να μάθεις όλα αυτά αλλά

πώς να έρθεις σε μένα χωρίς τα όσα;

οι σκέψεις παραδόξως νικήθηκαν απο σκέψεις

όταν αποφάσισα να_

βλέπεις τα όσα και τα όλα

και όλα όσα

είναι πολύ κλισέ

όσο κι αν το αρνούμαστε

για χάρη των φετίχ μας

μα η θάλασσα ποτέ δεν πόνεσε απ’ το βράχο

ούτε η φωτιά απ' το σίδερο

κοιτάς εκεί που σκάει το κύμα

με ρωτάς αν τελειώνει το απέραντο

γελώντας μ’ ειρωνία

και σου λέω αν αρχίζει τελειώνει

και με ρωτάς πότε ήταν η αρχή

και σου λέω

μα αν υπήρχε βλάκα θα 'χα και το τέλος

τί δεν κατάλαβες ακόμα