ένα πιρούνι καρφώνει το λεπτό έντερο και αρχίζει να περιστρέφεται
αργά και ρυθμικά, ομαλή κυκλική κίνηση
σχεδόν αθώα και αρμονική
το εντερό μου στρίβεται και μπλέκεται παρασέρνοντας το παχύ και όλα τα όργανά μου, μακαρονάδα με πάγκρεας και χολή
-καυστικό γεύμα-
το πιρούνι εξακολουθεί αργά να περιστρέφεται
όλα συμπιέζονται επώδυνα και τα μάτια μου πετάγονται έξω
απ’ την πίεση
*έχω αρχίσει απλά να ελπίζω στο να υπάρξει ένα κουτάλι όταν θα τελειώσει όλο αυτό, ώστε να έχω φαγωθεί ολόκληρη, μην πέσει τίποτα κάτω απ’ τη μπουκιά*
τί βλέπω; κάτι σκουριασμένο και σάπιο να με προκαλεί να αναμετρηθώ μαζί του και πεισμώνω
στέρνο πάνω στέρνο κάτω
-αυτό συνήθως λαμβάνεται ως αναπνοή,
αλλά όχι τώρα, όχι σε μας-
τα χέρια μου κουμπώνουν και όταν τα ξεκολλάω
έχεις μείνει πάνω για λίγο
μου δίνονται μερικά έξτρα δευτερόλεπτα εξιχνίασης του σχηματος
πλέον δεν προσέχω καν τί λέμε
αν λέμε δηλαδή
έχω μυρίσει πολλές απαίσιες καταστάσεις
η μπόχα που με διέλυσε ήταν
της πασπαλισμένης_
φθαρμένης και συμβιβασμένης σάρκας.
