όποτε απομακρύνομαι απ' τον ίλιγγο
φρικάρω
τον βλέπω να με στροβιλίζει μανιακά
πως το αντέχω όλο αυτό, δεν καταλαβαίνω
τί να σου πώ γι' αυτό δεν ξέρω αλλά θέλω να το συλλάβεις
χωρίς να σε νοιάξει
glimpse και γειάσας
θέλω να ρωτήσω πως βιώνεις εσύ το χρόνο
έχω χάσει κάθε μου παιχνίδι
χρειάζομαι βίδες και λουριά να δαμάσω τη ζωή μου
και λοιπά υποσύνολά της
(control is as real as a one legged unicorn taking a leap at the end of a double rainbow)
οπότε χρειάζομαι απλώς μαλακίες για την αποσυμπίεση και καμία αγκαλιά
έχω σύριγγες αντ' αυτού
και το παιχνίδι, το χαζορίσκο και την κυνική εξοικείωση
**η διαφορά μου είναι πως εκεί που το απλό είναι η φλέβα,
εγώ είμαι ειδική στις αρτηρίες
και αυτό περικλείει την ψυχοσύνθεσή μου ολόκληρη
ο θάνατος με φθείρει σε βαθμό που δεν θέλω ποτέ να συλλάβεις
όμως θέλω να σε νοιάξει σε αντιδιαστολή
με όλα τα άλλα
η φιλοσοφία με εκνευρίζει σε βαθμό να θέλω να σκίσω τις σελίδες
να ζωγραφίσω καρδούλες και πουτσάκια
και να τα μοιράσω τρικάκια
διαμαρτυρία υπερ αυτών που έχουν αντιληφθεί την έννοια του κενού
σήμερα ξέχασα να κάνω activate την όρασή μου
ευτυχώς όποιο δεν έχει μυαλό (ιατί η όρασή είναι μνήμη)
έχει πόδια
και όταν περπατάω φαίνομαι πιο χορευτική απο οπουδήποτε
αποφεύγοντας τελευταία στιγμή κολονάκια, ανθρώπους και λακούβες
το μυαλό μου είναι πάντα πιο φαντεζί
απ' τον κόσμο
εκτός αν είναι σκοτάδι και 'γω παρανοώ
-τοχόμπιμου-
το συνειρμικό μου πάει
αλλά δεν έχω κι άλλη επιλογή
μιας και το κεφάλι μου είναι τόσο πηχτό που όσο και να το κουνάω
δεν ξεκολλάει
οι σκέψεις μου κάνουν απλά ελιγμούς γύρω απ' το data που επιβάλλεται να δομηθεί
τόση ενέργεια απαιτούμενη
οι αντοχές μου είναι ασύλληπτες
κι ας ξέρω το τάηρντ φέης όσο να διαβάζω τις γκριμάτσες σου
i can feel your energy from two planets away
that bitch killed my vibe
but
+
.
