συμβίωση

όσο πλησιάζω
απομακρύνομαι
γι'αυτό και πρώτη φορά
αντιλαμβάνομαι την υποκειμενικότητα του βιώματος
                                                                  this shit will never be shared

ο πιο βαθύς ρομαντισμός μου
ξεκινά και τελειώνει
στην αντίφαση της ύπαρξης
δεν θα μπορέσω ποτέ
μα
θα προσπαθώ ώστε να

όλα τα υπόλοιπα
δεν χωρούν στο δικό μου μυαλό

και αυτός
είναι απλά ένα ακόμα παράδειγμα
ειδώλου
που πλησιάζω και απομακρύνω διαδοχικά απ' τα μάτια μου παρατηρώντας
τί αλλάζει
μαζί με το θάμβο της δικής μου όρασης

τον βλέπω κακό βλοσσυρό
τον βλέπω πληγωμένο και εύθραυστο
μετανιωμένο
άθικτο
και αυτό είναι το παιχνίδι μου
παρατηρώ πόσες μορφές αλλάζει μέσα μου και πως νιώθω με κάθε μια
έτσι έχουμε μια σχέση γεμάτη απ' όλα τα συναισθήματα
επαρκώς αυτοαναφορική και σίγουρα ειλικρινή

τώρα εδώ
όσο πλησιάζω βλέπω εμένα και όσο πάω κοντά παρατηρώ πως
θολώνει η ανάσα μου το τζάμι
και μάλλον ας σκουπίσω
κοιτώ ξανά
και βλέπω πάλι την άβυσσο.