been a long time
πώς αλλιώς;
το πενταπλό επίπεδο σκέψης που αναδύεται στις ψυχεδελικές αφηγήσεις μου δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ το πεντάγραμμο,
τίποτα παραπάνω απ’ τη μουσική
απ’ αυτό που θέλω τόσο να σου πω
και,
θα σου πώ
αλλά δεν έχει λέξεις
βλέπεις ο χρόνος και η ίδια η ζωή δεν είναι τίποτα πέρα απ’ τα συμβάντα της, η πραγματικότητα είναι κάποια γεγονότα σε σειρά με κάποια ροή
ο τρόπος που θα τα συνδέσεις, πόσο θα σταθείς, που είναι παύση και που σύζευξη είναι η μουσική σου
τα ίδια σημειακά γεγονότα
(thik of a score δεν πειράζει αν δεν ξέρεις να τη διαβάσεις, είναι σημεία που βγάζουν μελωδία)
με διαφορετικό τρόπο σήμανσης βγάζουν άλλη μελωδία κι αυτή είναι η αφήγηση της πορείας
τα σημεία και η πορεία που εν τέλει χαράσεται δεν έχουν σχέση αιτίου- αποτελέσματος
αλλά
προσωπικής αισθητικής και οπτικής
η σπονδυλική σου στήλη καμπυλώνει όταν το βλέμμα σου συναντά τις εκφράσεις μου και αλλάζει όλο σου το σώμα
τα watt που συγκρατούν τις προθέσεις διαρκώς αυξανόμενα διαλύουν τα στομάχια μας
δεν ξέρω τί στερεύει πρώτο
πάντως όχι τα μάτια μου
τα δάχτυλά μου αφηγούνται κάθε φορά μια νέα ιστορία στο δέρμα σου όταν βρεθούμε κοντά
πιο παιχνιδιάρικη και φροντιστική
πιο ειλικρινή και αισθησιακή
απ’ όσο έχω επιτρέψει ποτέ στη γλώσσα μου
γιατί δεν έχω άλλο τρόπο
να σου πω,
πως στέκομαι μπροστά σου με μοναδική απεύθυνση
το θέλω σου.
